Bu çalışma Çağatay Türkçesinin Klasik sonrası dönem şairlerinden Hüveyda'nın Rahat-ı Dil adlı mesnevisi üzerinedir. Mesnevi didaktik, dini ve ahlaki bir içerikle sade bir üslupla kaleme alınmıştır. Şair mesnevini Farsça yerine Türkçe yazdığını belirtirken bilinçli bir bakış sergiler. İçerisinde pek çok hadis rivayeti ile birlikte anlatılan kıssalar göze çarpar. Bu kıssalarda namaz, oruç, zekat, Kur'an-ı Kerim'i okumak ve öğretmek, anaya babaya saygı, ahlaklı olmak, zina etmemek, faiz almamak, şarap içmemek gibi İslamın temel ibadet ve ahlak kaideleri öğütler verilerek anlatılır. Şair, sık sık kendisinin günahkar olduğunu, kıyamet günü ne yapacağını bilemediğini belirterek büyük bir alçak gönüllülükle çoğu zaman "ey kardeşlerim", ey Müslümanlar" diye seslenerek güzel ahlakı önerir, kötü işlerden sakınmaları için uyarır. Eserin bu didaktik yanına rağmen sıkıcı olmadığını, konu geçişlerinin ustaca yapıldığını söylemek mümkündür. Eserde altı adet "kıyamet-name" ile birlikte cehennem ve cennetin özelliklerinin anlatıldığı hikayeler bulunmaktadır. Rāhat-ı Dil'de Çağatay Türkçesiyle yazılmış bir de İbrahim Edhem Kıssası yer almaktadır.