Kitoblar

Bahcesehir Universitesi

Hayatımızı hızla dönüştüren dijital çağda, güncelliğini uzun süre koruyacak hararetli tartış maların başında yapay zeka kullanımından doğan zararlardan hukuki sorumluluk gelir. Modern eğilim, yapay zekāya ayrı bir hukuki kişilik atfetmeye- en azından şimdilik- ihtiyaç olmadığı. meydana gelen zararın mevcut hukuki normlar çerçevesinde hukuk süjelerine atfedilerek so- rumluluğun kurulabileceği yönündedir. Çalışmamızın amacı, çevresi ile benzersiz bir şekilde etkileşime geçerek öğrenme yeteneği ile donatılmış, kendi değişken tecrübeleriyle edindiği yeni girdilere doğası gereği öngörülemez tepkiler gösterme potansiyeli olan yüksek otonomi seviyeli yapay zekā sistemlerinin kendi kendine öğrenme sürecinde geliştirdiği hatalardan kaynaklanan sözleşme dışı sorumluluk bakımından üreticinin gelişim riski savunması ileri sürüp süremeye- ceğini tartışmaktır. Çalışmamızda, yapay zekâya hukuki kişilik tanınmasına ilişkin tartışmalar ışığında, üreticinin hukuki sorumluluğu bakımından yapay zeká sistemlerinin "ürün" niteliği ve üreticinin gelişim riski savunması, 7223 sayılı Ürün Güvenliği ve Teknik Düzenlemeler Kanu- nu, bu kanuna mehaz teşkil eden 1985 tarihli AB Ürün Sorumluluğu Direktifi (85/374/EEC) ile 2020 tarihli AB Ürün Sorumluluğu Direktif Taslağı çerçevesinde değerlendirilmektedir.