Unilibrary. Oliy ta'lim muassasalarining yagona elektron kutubxona axborot tizimi.

ТАЪРИХИ АДАБИЁТИ ЭРОН

Таърихи адабиёти форси дар асрхои миёна дар китобхои тазкира шп.икос меёфт. Кадимтарин тазкираи адабиёти забони форсии дарй «Лубоб-ул-албоб» дар асри XIII аз чониби Судайдуддин Мухаммад ибпи Мухаммад Авфии бухорой (1178-1232-33 милодй) навишта шудааст. Дар ин тазкира таърихи шеъри форси аз руи мансубиягги адибон ба хонадонхои подшохй баён шудааст. Баъдхо ин тарзи баён ва шархи хаёту эчодиёти адибон аз руи мансубият бар минтацахо (тазкираи «Хафт икдим»-и Амин Ахмади Розй) идома ёфт. Охирин тазкира дар мухити адабии Точикистон «Намунаи адабиёти точик»-и Садриддин Айнй мебошад. Дар тазкирахо дар бораи хаёту эчодиёти шоирон маълумоти кутохе дода шуда, аз ашъори онхо намунахо оварда мешуд. табиист, ки ин гуна ахбор дар бораи зиндагй ва эчодиёти адибон маълумоти кофй намедод. бинобар ин дар замони нав тахдщи илмии таърихи адабиёт cap шуд. Дар баробари омузиши даврахои таърихи адабиёт ва намояндагони он китобхои чомеи таърихи адабиёт хам ба вучуд омаданд. Ин гуна китобхо аввал дар мамолики Аврупо ба вучуд омаданд. Яке аз нахустин китобхо рочеъ ба таърихи адабиёти форсй асари мусташрики олмонй ХеРман Эте «Таърихи адабиёти форсй» мебошад, ки дар охири асри XIX таълиф шудааст.

Tom tog`aning kulbasi

Ushbu asar barcha kitobxonlarga manzur bo`ladi degan umiddamiz

ТАЗКИРАТУ-Л-АВЛИЁ

«Тазкирату-л-авлиё»-и Фаридуддин Аттори Нишопур аз пахустин тазкираҳои ирфонии адабиёти форсӣ буда, бо шеван насри аҳди аввали адаби форсу точик эҷод шудааст. Нависанда зиндагиномаи мухтасари МАШОНХИ сўфия. ҷаҳоншиносӣ ва русуму суннати онон, зинаву мақомоти сулук, мабоҳиси муаммой марказии тариқат, тарбияи нафс ва мароҳили камолоти башариро бозгӯ месозад. Китоб бори нахуст пурра ба ҳуруфи кирилля чоп мешавад ва барои муҳаққиқону дўстдорони таърихи забон, адабиёт ва фарҳанг таҳия шудааст. Умедворем, ки мақбули хотири хонандагони азиз қарор хоҳад ёфт.

АДАБИЁТ ВА ФАРҲАНГИ МИЛЛӢ

Ин маҷмӯа, асосан, аз мақолаҳое фароҳам шудааст, ки ба масъалаҳои шинохти рисолат ва ҷойгоҳи адабиёт дар ҷомеа, нақши иҷтимоии адабиёт ва фарҳанги миллӣ, аслҳо ва роҳкорҳои таҳлилу баррасӣ ва бакоргирии осори адабӣ ва арзишҳои фарҳанги миллӣ ихтисос ёфтаанд.

Tom tog`aning kulbasi

Ushbu qiziqarli asar zukko o‘quvchilarimizning tasavvur dunyosini boyitishiga ishonamiz.

Номнома

Номгузорӣ яке аз умури лузумию асосӣ дар ҳаёти ҷомеаи инсонӣ, таҷассумгари фарҳангу тамаддуни он ва як рӯйдоди муҳим дар зиндагии навзод аст. Ном яке аз бахшҳои ҳувияти шахс маҳсуб мешавад ва волидайнро зарур аст, ки ин вазифаи муҳими хешро ба беҳтарин вачх анҷом диҳанд. Дар ин рисола намунаи чанде аз номҳои мардона ва занонаи маъмул бо таъйини мансубияти забонӣ ва баёни маънӣ фароҳам оварда шудааст, ки умед аст касеро дархур гардад.

АБДУРАХ.МОНИ Ч.ОМИ

Китоби «Н афахот ал-унс>-и Мавлоно Абдурахмони Чомй, ки номи пурраи он «Н афахот ал-унс мин хазарот ал-кудс» мебошад, аз чумлаи осори гаронцадру боарзиши ин мутафаккири бузургн садаи XV ба шумор меравад. Рочеъ ба сабаби таълиф, замони тасниф, фарогирй ва санаи отозу анчоми асар муаллиф дар мукаддимаву хотимаи он басе равшану возех маълумот додааст. «Н афахот ал-унс»-ро Чомй дар тули ду сол, яъне миёни солхои 881—883/1476— 1478, бо таблиру хохиши Алишери Навой (1441— 1501) дар пайравии «Табакот ус-суфия»-и Абдуллохи Ансорй (396—481/1006— 1088)1 руи когаз овардааст.

НАЗАРИЯИ АДАБИЁТ

Назарияи адабиёт яке аз щсмх,ои асосии илми адабиётшиносй буда, конуния'щои умумй, муштарак ва дохилии эч;оди бадеиро вобаста ба вазъи сиёсй, ичтимой ва эстетикии давру замонх;о меомузад. Таълими ин фан ба мутахассисони сох,аи омузгорй - ихтисоси - 021701 забон ва адабиёти ТОЧ.ИК пехябинй шудааст. Таълими ии фан дар курси чорум нимсолаи аввал дар шуъбаи рузона ва дар шуъбаи гоибона дар курси 5-ум нимсолаи 9 ба накхыа гирифта шудааст. Вале ин маънои онро надорад, ки масъалах,ои бах,си ин фан танх,о дар курси чорум мавриди ба|>расй мешуда бошад. Агар ба масъала чиддй эътибор дщем, мебинем, ки донишчуён го курси чорум аз мадхали адабиётшиносй, назмшиносй, сабкшиносй , таърихи адабиёту нАщад адабй барии фанхо сабак меомузанд ва барои дар курс.чои охир омух'гани чунин фанни назарй малака пайдо мекз/нанд.

НАВРЎЗНОМА

Аз хамин лихоз 19 феврали соли 2010 Шурой 64-уми Мацмаъи умумии Созмони Милали Муттахид дойр ба Рузи чахонии Навруз к,атънома кабул кард. Вак,те, ки ин хабарро шунидам, ба худ гуфтам: «Хама орзуву омоли башардустонаи ниёгони мо, ки дар Наврузи нах,онафруз тацассум ёфтааст, них,оят дастраси оламиён гардид!» Дар ин цаътнома омадааст, ки хар давлати узви СММ бояд барои рушду такомул ва цашнгирии Навруз дар кишвараш Чахду талош варзад. Яъне, акнун Наврузро на танхо сох,ибонаш, балки кариб 200 давлати аъзои СММ пуршукух чашн хоханд гирифт.

Мунозара

Ислом дини мост, ислом шарафи мост, ислом саодати мост, ислом бонси сарфарозии мост, ислом сабаби осоиши мост, исломро пайғамбари мо ба мо амонат супориданд. Бухоро Ватани муқаддаси мост, Бухоро модари меҳрубони мост, Бухоро чои нашъунамои мост, Бухоро маъшуқи азизи мост, Бухоро маҳбуби ба чон баробари мост, Бухоро аз мост, мо аз Бухороем!

МУКАДДИМАИ ШЕЪРШИНОСИ

Таълиму омузиши назмшиносӣ, махсусан авзони аруз чузъи барномаи таълимии донишгоҳи буда, яке аз фаннҳои асосни донишкадаҳои филологӣ маҳсуб мешавад. Фанни арўз солҳои сол дар донишгоххои чумҳури бо равиши қадимӣ тадрис мегардад. Бинобар хамин истифодаи равиши қадим дарки онро аз чониби донишчуёни донишгоҳҳо мушкил мегардонад.

МОДАРНОМА

Ґангоми таълими наврасон дар мактабµо адабиётµои бадеє намерасанд. Хусусан, омґзгорон барои дастрас намудани шеърµо дар васфи ватан, модар, устод, мактаб душворє мекашанд. Аз ин рґ мо тасмим гирифтем таµти рукни «Барои мактабиён» дар ин мавзґъµо намунаи эїоди шоирону нависандагони диёрамонро дар шакли китобµои хурд ба чоп µозир намоем. Дар ин маїмґа намунае чанд аз шеърµои дар васфи модар навишитаи шоирони муосирро гирд овардем.

ШЕЪРХО BA ДОСТОНХО

Хаёти Мирсаид Миршакар барои ҳамаи намояндагони насли миёнсоли нависандагони советй хос мебошад. Дар тарчимаҳои ҳоли қисми зиёди онҳо бисьёр хусусиятҳои умумӣ ҳаст, ки бо вучуди хеле гуногун будани хусусиятхои индивидуалии эчоди ва талантҳои бадеияшон, эчодиёти онҳоро асосан ба якдигар мо нанд мекунад. Ин одамон як чанд муддат пеш аз Революцияи Кабири Октябрь дар оилаҳои меҳнаткашон таваллуд ёфта, дар солҳои кӯдакиашон эхтиёчманди, зулм ва беҳукукиро, ки кис мати ногузири ахолии меҳнаткаши Россияи подшоҳӣ ва Бухо рои амири барин мустамликахои он буданд, аз сар мегузарон данд. Онҳо тамоми сахтӣ ва зулмати ин хаётро, ки наслҳои ча- вони дар давраи советӣ ба воярасидаи мо аз он тамоман бе- хабаранд, ҳанӯз дар хотир доранд. Вале, кисми асосии хаёти бошуур, инкишоф ва камолоти онҳо баъд аз ғалабаи Октябрь ба вучуд омад. Партия ва Хокимияти Советӣ, ки ба тарбияи чавонои ҳамеша гамхорӣ мекунанд, онхоро парвариш ва тарбия намуданд, мактаби советӣ ба онхо маълумот дод, комсомоли ленний онҳоро таълим дод, ки дар сафхои буньёдкунандагони чамъияти нави озод бошанд, сохтмонҳои социалисти ва оташи чанг онҳоро пухта расонда, дар меҳнат ва мубориза устувор намуданд. Аз ин чост, ки дар эчодиёти ин шоирон ва нависан дагон беҳтарин хусусиятҳои адабиёти советй-ватандӯстӣ, ошти нопазирӣ нисбат ба душманон, равшан фаҳмидани талабҳои имруза ва ҳисси самимни дўстӣ нисбат ба ҳамаи халкҳои баро- дари махсусан равшан ва барчаста инъикос меёбанд. Ҳаман ин хусусиятхо ба эчодиёти Миршакар низ хос мебошанд.

Мантиқ - ут тайр ва Асрорнома

«Мантиқ - ут-тайр»-и Фаридуддин Аттори Нишопурӣ аз нахустин маснавии рамзии ирфонии адабиёти форсии точики аст ва дар он душвориҳои ба ҳадаф расидан дар зиндагии рӯҳонӣ ва маънавӣ бо обу ранги бадей тасвиру шарҳ ёфтааст. Асар бо номи «Забони мурғон» низ дар байни мардуми мо маъруфият дорад. «Асрорнома» баъд аз «Мантиқ - ут-тайр» аз маснавиҳои серхонандаи Фаридуддини Аттор аст ва аз маснавиҳоест, ки равиши якнавохт надорад, балки чун баъзе аз маснавиҳои дигари адаби форсии точикӣ дар мазмунҳои ирфонӣ доир ба ҳолу ҳавасҳои гуногуни инсонӣ баҳс мекунад. Ҳар ду маснавӣ дар тарбияи ахлоқи ҳамидаи инсонҳо хеле муҳимманд.

Тақдир чархпалаги. Султон Жалолиддин Мангуберди Гуржистон савашида

Ёзувчи Нур Аҳмад томонидан ўзбек тилига ўгирилган "Тақдир чархпалаги" романи, йигирманчи аср гуржи адабиёти намоёндаларидан бири Григол Абашидзе қаламига мансуб бўлиб, Гуржистоннинг қонли ўтмишидан ҳикоя қилувчи машҳур трилогиясининг бир қисмидир. Бу асар Гуржистон тарихидаги энг фожиали даврни - Чингизхон билан савашларда гоҳ енгиб, гоҳ енгилиб, боболарининг буюк салтанатини қайта тикламоқ орзусида ёнган Хоразмшоҳ Жалолиддин Мангубердининг гуржи ерларини босиб оилши тарихидан ҳикоя қилади.

MAH зебоям

Ба оина нигаҳ карда дилам сиёҳ мешавад: чашмони майда-майдаи фурӯрафта, мӯйҳои малларанг, бинии хурди базеб ва лабони ғафсамро мебинаму дилам таҳ мекашад: Худоё, ин қадар маро бенур офаридай! Ман чӣ гуноҳ кардам?! Хоҳарам Дилафрӯз бошад, баръакси ман аст, вай абрӯвони ҳилоливу чашмони шаҳло дорад. Рухсорааш беҷирму мусаффост. Ба бинии зебою мижгони дароз-дарозаш бо ҳасад менигарам. Вале зуд аз тамошояш дилгир мешавам, бо баҳонае аз мӯи сиёҳи нафисаш дошта мекашам. Вай хонаро ба сараш мебардорад.