Ўзбек романчилиги ва ҳаётий ҳикоялар жанрларининг асосчиси буюк устозимиз –Абдулла Қодирий (1894-1938) ХХ аср ўзбек адабиётининг буюк дарғаларидан бири бўлган. А.Қодирий дастлабки таълимни мусулмон мактаби, рус-тузем мактабида, Абулқосим шайх мадрасасида олган . 1925-1926 –йилларда Москвадаги адабиёт курсида таълим олган. Унинг дастлабки ижодлари “Самарқанд“, “Оина” , “Садои Туркистон” газеталари ва ўзи ташкил этган “ Муштум” журналида эълон қилинган. А.Қодирийнинг “ Тўй”, “ Аҳволимиз “, “Миллатимга”, “Фикр айлагил” каби шеърлари; “Бахтсиз куёв” драмаси, “Жувонбоз” , “Улоқда” (1916-йил), “Калвак Махзумнинг хотира дафтаридан”, “Тошпўлат тажанг нима дейди?” (1920-йил) каби ҳикоялари; “Ўткан кунлар” (1924-1926). “Меҳробдан чаён” (1929-йил) романлари , “Обид кетмон” (1934) қиссаси ҳозирги вақтда ҳам севиб ўқилади. Шунингдек , Н.В. Гоголниниг “Ўйланиш” (1935-йил), А.П.Чеховнинг “Олчазор” (1936-йил) асарларини она тилимизга маҳорат билан таржима қилган. 1937-йилнинг 31- декабрида “халқ душмани” сифатида қамоққа олиниб , 1938-йил 4-октябрда ўлимга маҳкум қилин-ган. Ёзувчининг ўзи ва асарлари 1956-йилдан бошлаб оқлан-ган. Абдулла Қодирий Алишер Навоий номидаги респуб-лика Давлат мукофоти лауреати (1991-йил) , “Мустақиллик” ордени билан тақдирланган (1994-йил).